Hunanfyfyrio

Ystyrir hunanfyfyrio fwyfwy fel elfen sylfaenol o ymarfer proffesiynol. Mae wedi ei yrru'n rhannol gan syniad Schon (1983) o'r ymarferydd myfyriol sy'n cael ei dderbyn yn eang bellach.

Mae amlygrwydd y dasg o hunanfyfyrfio ymysg arferion athrawon addysg uwch wedi'i ddiogelu oherwydd bod anghenion DPP wedi'u cynnwys yn yr UKPSF.

Gall prosesau hunanfyfyrfio fod yn ffurfiol – er enghraifft, gall adolygiadau gan gymheiriaid fel rhan o broses PDR gynorthwyo'r dasg o hunanfyfyrfio, neu weithio ar y cyd gyda mentor. Fel arall, gall dulliau anffurfiol hefyd fod yn bwerus iawn: mae ysgrifennu stori, cyfansoddi cerddi haiku, tynnu lluniau o gartwnau neu greu strwythurau o lego oll wedi'u cydnabod fel dulliau effeithiol o fyfyrio.

Bydd y dull yr ydych yn ei fabwysiadau yn dibynnu ar nifer o ffactorau; p'un a ydych wedi nodi maes o ymarfer rydych yn dymuno ei archwilio neu beidio, eich teimladau ynghylch weithio ar y cyd ag eraill, neu i ba raddau yr ydych yn barod i beidio â dilyn unrhyw strwythur. Bydd rhai athrawon yn ei weld yn ddefnyddiol i gael man cychwyn mewn cof wrth ddechrau myfyrio. Tra bod eraill yn hapus i gasglu syniadau drwy ddulliau meddwl sy'n fwy rhydd.

Yn yr adran hon cewch nifer o astudiaethau achos lle mae cydweithwyr yn rhannu eu profiadau o hunanfyfyrio gan ddefnyddio amrywiaeth o ddulliau, yn ogystal â manteision datblygu dulliau o'r fath.

Cyfeirnodau:

Schön, D. (1983) The Reflective Practitioner. How professionals think in action, London: Temple Smith.